Yin en yang van studie buitenland
Door: Æde de Jong
Blijf op de hoogte en volg Æde
15 Juli 2015 | Duitsland, Berlijn
“Time present and time past, are both perhaps present in time future.”
De laatste maand is ingegaan op moment van schrijven. Op 13 augustus gaan we weer naar Nederland. “Het feest is voorbij”- want dat is het enige wat Erasmusstudenten ogenschijnlijk doen, feesten – en de Nederlandse realiteit staat weer voor de deur; een nieuwe baan zoeken, een minor volgen in mijn laatste jaar European Studies en ik moet weer terug verhuizen naar mijn kamer in Groningen.
Het is allemaal erg dubbel. Ik wil naar huis maar ik wil niet weg uit Berlijn. Je gaat weer naar de mensen die je mist, maar je gaat andere mensen daarvoor in de plaats missen. Clubmate granaatappel, currywurst en Berliner pilsener zitten er niet meer in, maar ik kan weer kapsalon eten.
De ergernissen van het studentenhuis zullen over zijn – muziek aan om vijf uur ’s ochtends vannacht - maar ik zal weer alleen wonen, wat soms best stil is. Het Berliner Verkehrsbetriebe (BVG) wordt ingeruild voor Arriva of NS. Niet langs Potsdamer Platz reizen, maar langs Zwaagwesteinde. Het verschil moet er blijven. Berlijn is natuurlijk geen Appelscha.
Ik kan weer Nederlands praten, maar het is geen geheimtaal meer. Het lyrische mooie Duits staat in de boeken, het knullige tenenkrommende Duits horen we niet meer (genau! Ach so!).
Voor een biertje in de binnenstad hoef ik niet meer een uur in de U-Bahn te zitten, maar hoef ik maar vijf minuten lopen. Gedreun in een oud fabriekspand maakt plaats voor Acda & De Munnik in Negende Cirkel.
Verjaardagen en feestdagen maak je niet vijf minuten mee op Skype, maar integraal in real life.
De Erasmusvakken hebben we gehad (en waarschijnlijk gehaald), Mikroökonomie (Das Abitur wird kein Pipifax sein!) en Gesellschaftsrecht moeten we nog aan het eind van de maand. Daarna hebben we twee weken vakantie in Berlijn (nog wel twee essays typen) en twee weken vakantie in Groningen (ik moet nog wel verhuizen en werk zoeken).
Zoals gezegd, is het allemaal dubbel. Een einde en een begin.
Ik sluit graag luchtig af met een lijstje. Een rangorde in currywurstzaakjes, dat Eduard en ik na kritisch empirisch onderzoek vastgesteld hebben:
1. Mousa Ferbellinerplatz (elke week)
2. Curry 36, Kreuzberg
3. Berlin-Zehlendorf (tegenover de Mac)
4. Bij U-bahnstation Krumme Lanke (Klumalanka)
Currywurst in het centrum en op de Bayerischer Platz zijn duur en/of matig. Doe jezelf een lol en eet er niet ;-).
De laatste maand is ingegaan op moment van schrijven. Op 13 augustus gaan we weer naar Nederland. “Het feest is voorbij”- want dat is het enige wat Erasmusstudenten ogenschijnlijk doen, feesten – en de Nederlandse realiteit staat weer voor de deur; een nieuwe baan zoeken, een minor volgen in mijn laatste jaar European Studies en ik moet weer terug verhuizen naar mijn kamer in Groningen.
Het is allemaal erg dubbel. Ik wil naar huis maar ik wil niet weg uit Berlijn. Je gaat weer naar de mensen die je mist, maar je gaat andere mensen daarvoor in de plaats missen. Clubmate granaatappel, currywurst en Berliner pilsener zitten er niet meer in, maar ik kan weer kapsalon eten.
De ergernissen van het studentenhuis zullen over zijn – muziek aan om vijf uur ’s ochtends vannacht - maar ik zal weer alleen wonen, wat soms best stil is. Het Berliner Verkehrsbetriebe (BVG) wordt ingeruild voor Arriva of NS. Niet langs Potsdamer Platz reizen, maar langs Zwaagwesteinde. Het verschil moet er blijven. Berlijn is natuurlijk geen Appelscha.
Ik kan weer Nederlands praten, maar het is geen geheimtaal meer. Het lyrische mooie Duits staat in de boeken, het knullige tenenkrommende Duits horen we niet meer (genau! Ach so!).
Voor een biertje in de binnenstad hoef ik niet meer een uur in de U-Bahn te zitten, maar hoef ik maar vijf minuten lopen. Gedreun in een oud fabriekspand maakt plaats voor Acda & De Munnik in Negende Cirkel.
Verjaardagen en feestdagen maak je niet vijf minuten mee op Skype, maar integraal in real life.
De Erasmusvakken hebben we gehad (en waarschijnlijk gehaald), Mikroökonomie (Das Abitur wird kein Pipifax sein!) en Gesellschaftsrecht moeten we nog aan het eind van de maand. Daarna hebben we twee weken vakantie in Berlijn (nog wel twee essays typen) en twee weken vakantie in Groningen (ik moet nog wel verhuizen en werk zoeken).
Zoals gezegd, is het allemaal dubbel. Een einde en een begin.
Ik sluit graag luchtig af met een lijstje. Een rangorde in currywurstzaakjes, dat Eduard en ik na kritisch empirisch onderzoek vastgesteld hebben:
1. Mousa Ferbellinerplatz (elke week)
2. Curry 36, Kreuzberg
3. Berlin-Zehlendorf (tegenover de Mac)
4. Bij U-bahnstation Krumme Lanke (Klumalanka)
Currywurst in het centrum en op de Bayerischer Platz zijn duur en/of matig. Doe jezelf een lol en eet er niet ;-).
-
16 Juli 2015 - 20:02
Hoit:
elk afscheid nemen is een beetje sterven
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
