Achtung! Piste ontbreekt!
Door: Æde de Jong, Eduard Hoek
Blijf op de hoogte en volg Æde
11 Maart 2015 | Duitsland, Berlijn
Vrijdagochtend, nog voor het kraaien van de haan, zijn we in het oude vertrouwde Leeuwarden op de trein naar het Oosten gestapt. Bestemming: Berlijn. Na een trip van pak 'm beet zeven uur in de degelijke pünktliche (typisch Deutsch!) Züge van Deutsche Bahn kwamen we aan op de locatie van ons toekomstige stulpje. Dit alles geschiedde natuurlijk niet zonder de nodige strubbelingen en onmisbaar reizigerstrammalant, wat niet allemaal even toll was.
Zo zat er een U-Bahnomleiding voor ons in petto, wat we te weten kwamen door in ons prille European Studies-Duits een en ander aan Herrn conducteur te vragen.
Verder bevindt Studentendorf Schlachtensee zich niet bij halte Schlachtensee van de S-Bahn, maar het rustieke Mexikoplatz, wat we door schade en schande ondervonden. Dit alles ging gepaard met de nodige tijdsdruk, want ondanks het beeld dat Nederlanders hebben van de hardwerkende Duitsers: de Duitsers op kantoor in Schlachtensee werken niet in het weekend.
Verder kwamen de colleges lobbyen van meneer Wiersma zeer van pas. Een fraai staaltje inside lobbying zorgde ervoor dat we in het zelfde huis kwamen zonder pompende beats en beschimmelde facilitaire voorzieningen. Al met al zal Maslow van mening zijn dat we aan de eerste trap van de behoeftenhiërarchie hebben voldaan. We voelen ons als ware Thorbeckianen.
De bevlogen colleges van meneer Scholtz en mevrouw Kouveld brengen we nu in de praktijk. We zijn het middelpunt van een bont gezelschap geworden. Twee Hollanders te midden van een Yankee uit Tatsjikistan, twee Chinezen die we alleen kennen van horen zeggen en een eenzame Fransman die - hoe hilarisch - Rémy heet. En dan is er nog Hussein, die het gauw voor gezien hield toen wij introkken; toeval?
Na de boodschapjes bij Herr Müller en de zijnen, was het tijd voor een appelsapje met een witte schuimkraag. Gelukkig voor ons ligt het nachtleven op steenworpafstand. De "bruisende" club "a-18-outdoor", alwaar de mannen van 50 en meisjes van 16 in innige harmonie op de dansvloer staan te zwieren en hun Duitse charmes in de strijd gooien.
Binnenkort een nieuw blog. Auf Wiederschnitzel!
Zo zat er een U-Bahnomleiding voor ons in petto, wat we te weten kwamen door in ons prille European Studies-Duits een en ander aan Herrn conducteur te vragen.
Verder bevindt Studentendorf Schlachtensee zich niet bij halte Schlachtensee van de S-Bahn, maar het rustieke Mexikoplatz, wat we door schade en schande ondervonden. Dit alles ging gepaard met de nodige tijdsdruk, want ondanks het beeld dat Nederlanders hebben van de hardwerkende Duitsers: de Duitsers op kantoor in Schlachtensee werken niet in het weekend.
Verder kwamen de colleges lobbyen van meneer Wiersma zeer van pas. Een fraai staaltje inside lobbying zorgde ervoor dat we in het zelfde huis kwamen zonder pompende beats en beschimmelde facilitaire voorzieningen. Al met al zal Maslow van mening zijn dat we aan de eerste trap van de behoeftenhiërarchie hebben voldaan. We voelen ons als ware Thorbeckianen.
De bevlogen colleges van meneer Scholtz en mevrouw Kouveld brengen we nu in de praktijk. We zijn het middelpunt van een bont gezelschap geworden. Twee Hollanders te midden van een Yankee uit Tatsjikistan, twee Chinezen die we alleen kennen van horen zeggen en een eenzame Fransman die - hoe hilarisch - Rémy heet. En dan is er nog Hussein, die het gauw voor gezien hield toen wij introkken; toeval?
Na de boodschapjes bij Herr Müller en de zijnen, was het tijd voor een appelsapje met een witte schuimkraag. Gelukkig voor ons ligt het nachtleven op steenworpafstand. De "bruisende" club "a-18-outdoor", alwaar de mannen van 50 en meisjes van 16 in innige harmonie op de dansvloer staan te zwieren en hun Duitse charmes in de strijd gooien.
Binnenkort een nieuw blog. Auf Wiederschnitzel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
