1 april

April is the cruellest month: de voorzichtige lente die eind maart haar intrede deed, heeft plaats gemaakt voor de grijze luchten en spring rain van storm Niklas.
In Berlijn reden hooguit een paar U-Bahns niet. Verderop in Duitsland vielen doden en werd een windsnelheid van 150 km/u gemeten; het is officieel dus een orkaan.

Toch moet een mens de deur uit voor colleges en boodschappen, en er is één ding dat me opvalt de laatste tijd: de Duitsers zijn een tegenstrijdig volk – Nederlanders ongetwijfeld ook, maar daar gaat het nu niet om.
Zo zijn die Deutschen mensen van de tijd; Pünktlichkeit is een deugd. Behalve als je boodschappen doet. Kassapersoneel is wel in voor een praatje voor, tijdens en na het afrekenen van je boodschappen.
De glazen die je koopt pakken ze zorgvuldig voor je in. Heel aardig en handig, maar als je haast hebt moet je niet in de supermarkt zijn. Het zal de Gemütlichkeit wel zijn.

Dan zijn er tegenstrijdigheden bij producten met suiker en vet. Süßigkeiten, chips en nootjes zijn – in verhouding met Nederland – niet te betalen. Het kost hier ongeveer twee keer zo veel als je geluk hebt. Natuurlijk zijn de prijzen zo hoog om het gebruik te ontmoedigen.
Als we die lijn doortrekken, is het vreemd dat je al voor vijf euro een fles sterke drank kunt kopen, à 0,7L. Conclusie: het is prima als je zuipt, maar neem er liever geen nootjes bij.