Wisseling van de wacht; nieuwe huisgenoten

De commodius vicus van recirculatie laat ook het zuiden van Berlijn niet ongemoeid. Zo verhuizen er mensen na lange zware jaren van studie, en trekken nieuwe mensen in de lege kamers, al met al ten goede tot dusver. Deze mensenroulatie is ook niet zo gek; as we speak zitten we al weer op de helft.

Onze innerlijke kringen worden uitgebreid, en zo verandert een naargeestig grijzig Bauhauscomplex in een levendige bedoening van jewelste. Dat komt ook door de zon; die maakt wat los in de mensen hier. Zo houden we barbecue’s, feestjes in huis 24 en eten we schnitzels op het balkon van de club-A18; het kan momenteel niet op hier. Of zoals Eduard het noemt:”donde esta genietos”.

Klaarblijkelijk zijn we momenteel lang genoeg van huis om gemist te worden, want het ene bezoek na het andere komt langs. De gebruikelijke hotspots worden aangedaan, maar we bezoeken ook nieuwe dingen. Zo zijn we met de snelste lift van Europa naar boven gegaan, om vanaf de Potsdamer Platz over de stad uit te kijken en de gehele Tiergarten te zien liggen in al z'n glorie. Ook hebben we ‘een hapje gegeten’ tussen de hipsters en kunstgekkies in Kreuzberg; en we zijn langs het langste stuk van de muur gelopen bij de East Side Gallery. We zijn zelfs met de auto onbedoeld langs de gehele oever van de Wannsee gereden, en hebben ons werkelijk de ogen uitgekeken.

Toch is het de bedoeling om begin juni het kleine kaaslandje weer eens op te zoeken; Paul McCartney komt naar Amsterdam en dat wil ik voor geen goud missen.
Daarnaast ben ik niet Nederlands genoeg om een busreis Berlijn-Groningen voor 9 euro als duur te bestempelen.